Zamiast do mediów idą montować reflektory. "Pisanie ich po prostu boli"

Młodzi ludzie nie potrafią pisać i czytać, doświadczyłam tego osobiście. W korporacjach młodzi nie potrafią po polsku napisać krótkiego e-maila, więc napisanie krótkiego tekstu do lokalnego tygodnika rzeczywiście może ich "boleć".

O czym my tu dyskutujemy! Wczoraj na Interii jakiś młody "dziennikarz" napisał o trenerze "szweckim". Pewnie, jak wielu jego rówieśników, nie zna języka polskiego. Ale robotę w Interii dostał. A prasa lokalna? Napisałem wesołą książkę pełna cytatów i sytuacji z redakcyjnego życia w mediach regionalnych i lokalnych.

To - niestety - coraz częstsza dolegliwość, szczególnie wśród przedstawicieli pokolenia (i następnych) internetowego, tych wszystkich, dla których social media są wyrocznią i "całościowym" obrazem nie tylko najbliższego otoczenia, ale świata. AI tę nieudolność, nie tylko językową - pogłębi. Przez z górą 30 lat w zawodzie (co ważne: z przypadku) przez "moje" redakcje przewinęła się spora grupa młodych ludzi, w większości studentów - adeptów dziennikarstwa. Niektórzy pisali świetnie, mieli - jak ktoś tu wspomniał - tę niezbędną iskrę, także w patrzeniu na otoczenie, dostrzeganiu tego, czego "zwykli" ludzie nie widzą - fantastyczni byliby z nich dziennikarze, ale wszyscy oni wybrali inne drogi. Byli i tacy przyszli "dziennikarze", w przypadku których zdumienie ogarniało, że podołali maturze. Tylko dwoje z tego grona (DWOJE!), z grupy przeciętnych, pozostało w zawodzie, ale dziś to już też emeryci (lub prawie). Obecnie aktywnie współpracują z redakcją dwa "narybki": 22- i 35-latek. Widać w nich chęci i zaangażowanie, choć wspomnianą iskrę mają na odmiennych poziomach. Może z czasem przejmą pałeczkę. Nie demonizujmy więc. Łatwo nie jest, ale przypuszczam, że w jakimś momencie w większości redakcji pojawiał się nagle ktoś "z ulicy", w kim wrze dziennikarska krew... Takie perełki na pewno są... gdzieś...

O czym my tu dyskutujemy! Wczoraj na Interii jakiś młody "dziennikarz" napisał o trenerze "szweckim". Pewnie, jak wielu jego rówieśników, nie zna języka polskiego. Ale robotę w Interii dostał. A prasa lokalna? Napisałem wesołą książkę pełna cytatów i sytuacji z redakcyjnego życia w mediach regionalnych i lokalnych.

To - niestety - coraz częstsza dolegliwość, szczególnie wśród przedstawicieli pokolenia (i następnych) internetowego, tych wszystkich, dla których social media są wyrocznią i "całościowym" obrazem nie tylko najbliższego otoczenia, ale świata. AI tę nieudolność, nie tylko językową - pogłębi. Przez z górą 30 lat w zawodzie (co ważne: z przypadku) przez "moje" redakcje przewinęła się spora grupa młodych ludzi, w większości studentów - adeptów dziennikarstwa. Niektórzy pisali świetnie, mieli - jak ktoś tu wspomniał - tę niezbędną iskrę, także w patrzeniu na otoczenie, dostrzeganiu tego, czego "zwykli" ludzie nie widzą - fantastyczni byliby z nich dziennikarze, ale wszyscy oni wybrali inne drogi. Byli i tacy przyszli "dziennikarze", w przypadku których zdumienie ogarniało, że podołali maturze. Tylko dwoje z tego grona (DWOJE!), z grupy przeciętnych, pozostało w zawodzie, ale dziś to już też emeryci (lub prawie). Obecnie aktywnie współpracują z redakcją dwa "narybki": 22- i 35-latek. Widać w nich chęci i zaangażowanie, choć wspomnianą iskrę mają na odmiennych poziomach. Może z czasem przejmą pałeczkę. Nie demonizujmy więc. Łatwo nie jest, ale przypuszczam, że w jakimś momencie w większości redakcji pojawiał się nagle ktoś "z ulicy", w kim wrze dziennikarska krew... Takie perełki na pewno są... gdzieś...